Główna część książki Łurii składa się z opisów wyników badań neurologicznych, testów klinicznych oraz eksperymentów z pacjentami cierpiącymi wskutek uszkodzeń mózgu. W opisach tych zastosowano wiele abstrakcyjnych terminów opisowych, takich jak „analizator”, „odruchy sygnałowe”, „melodie kinetyczne”, „zachowanie ukierunkowane na cel”, „zachowanie dowolne” itp. Ponadto znajduje się tam wiele opisów anatomicznych, związanych z indywidualnymi przypadkami uszkodzeń mózgu.Nie ma żadnych sformułowań tradycyjnych praw typu S-R, niemniej jednak syndromy można rozumieć jako ogólne zależności empiryczne, zachodzące między różnymi „symptomami” (które są zmiennymi R). Tak więc są to raczej prawa R-R niż S-R.Zastosowane jednostki opisowe są raczej molekularne. Zawiera ona sformułowania bardzo ścisłe, ale czysto werbalne.Ze względu na właściwości epistemologiczne teoria ta należy do fizjologicznych teorii wyjaśniających, czyli teorii S-O-R, i jest bardzo zbliżona do fizjologicznej teorii opisowej (teorii „redukcyjnej” w wąskim znaczeniu). Na podstawie powyższej analizy możemy oczekiwać, że wskaźnik teoria/empiria będzie raczej niski. Jednakże wstępna rekonstrukcja dokonana przez Juttę Gravsholt dała I.H. = 0,75.Sądzi ona jednak, że bardziej dokładna i obszerna analiza — obejmująca większą liczbę książek Łurii — dałaby w wyniku niższy I.H.